Alfonsina y el mar, Mercedes Sosa



Η  ΑΛΦΟΝΣΙΝΑ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ
Στην απαλή άμμο
Που γλείφει η θάλασσα
Το μικρό της αχνάρι
Δεν θα φανεί πια
Ένα μονοπάτι μοναχικό



Λυπημένο και σιωπηλό έφτασε
Μέχρι το βαθύ νερό
Ένα μονοπάτι μοναχικό
Πόνου βουβού έφτασε
Μέχρι τον αφρό

Ο Θεός  ξέρει τι οδύνη
Σε συνόδεψε
Τι πόνοι παλιοί
Σώπασε η φωνή σου
Για να ξαπλώσεις
Νανουρισμένη από το τραγούδι
Των θαλασσινών κοχυλιών
Το τραγούδι που τραγουδά
Στον σκούρο βυθό της θάλασσας
Το κοχύλι.

Φεύγεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Τι καινούργια ποιήματα
πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή αρχαία
Του ανέμου και της αλμύρας
Σου ξελογιάζει την ψυχή
Και σου την παίρνει
Και φεύγεις προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με την θάλασσα.

Πέντε μικρές σειρήνες
Θα σε φέρουν
Σε δρόμους από φύκια
Και κοράλια
Και φωσφορίζοντα
Άλογα θαλάσσια θα κάνουν
Ένα γύρο στο πλάι σου
Και τα πλάσματα
Του  νερού θα παίξουν
Σύντομα δίπλα σου.

Χαμήλωσέ μου την λάμπα
Λίγο ακόμα
Άφησέ με να κοιμηθώ
Παραμάνα, εν ειρήνει
Και αν με καλέσει εκείνος
Μη του πεις ποτέ ότι είμαι εδώ
Πες ότι έχω φύγει.

Φεύγεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Τι ποιήματα καινούργια
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή αρχαία
Του ανέμου και της αλμύρας
Σου ξελογιάζει την ψυχή
Και σου την παίρνει
Και φεύγεις προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με την θάλασσα.

Ariel Ramirez
Felix Luna
Απόδοση από τα ισπανικά, Argy57







Σχόλια

  1. Πολύ ωραία μουσική.Είναι fado η νομίζω?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πράγματι είναι πολύ ωραία μελωδία, όμως δεν είναι fado. Eίναι zamba, μουσικο-χορευτικό, φολκλορικό είδος της Αργεντινής.
    Το τραγούδι είναι ένας φόρος τιμής στην αργεντινή ποιήτρια Αλφονσίνα Στόρνι, η οποία αυτοκτόνησε το 1938 στη Mar de Plata, όπου υπάρχει και ένα μνημείο στη μνήμη της (φωτ.ανάρτησης). Περιέχεται στο μουσικό album, "Mujeres argentinas" του 1969, της Mercedes Sosa.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @storm of fire

    Σ' ευχαριστώ πολύ!
    Να 'σαι πάντα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το βάλς των λουλουδιών~Eugen Doga...Grammofon.

ΑΣΤΕ ΜΕ ΜΟΝΟ, Λουίς Θερνούδα